Energie!

Gisteren heb ik namens Valid People 4 intake gesprekken gevoerd met mensen die een Wajong uitkering krijgen. Deze mensen wordt een 2 daagse training aangeboden waarin ze hun eigen krachten en wensen leren kennen en deze ook nog eens leren te verkopen. Vantevoren wist ik eigenlijk niet wat ik kon en mocht verwachten. Waren dit mensen met een geestelijke of lichamelijke beperking? Hoe erg zouden ze gehandicapt zijn? Toch zaken die even door mijn hoofd spookten...

Eenmaal gesettled op de UWV vestiging in good old Scheveningen (Den Haag blijft toch ook nog steeds een beetje mijn stadje, of was het dorp?) wachtte ik op wat komen ging. Gaandeweg de gesprekken kreeg ik steeds meer energie. Wat een ontzettend gemotiveerde mensen en wat een uitstraling! Het viel mij eigenlijk op hoe snel ik al niet meer zag dat ze een handicap hadden en hoorde hun verhalen aan. Over hoe ze zwoegen om aan het werk te mogen. Hun dromen te verwezenlijken. Hoe ze afgewezen worden bij sollicitaties zonder uberhaupt een kans te krijgen om zich te presenteren. Ik schrik er toch steeds weer van hoe kortzichtig veel werkgevers zijn. Dat ze gewoon niet willen inzien dat er hoop talent onbenut gelaten wordt alleen omdat ze bang zijn. Voor ziekteverzuim, voor de beperkingen, voor de aanpassingen die gedaan moeten worden. Terwijl dit in heel veel gevallen niet eens nodig is.

Nou ja, ik heb in ieder geval 4 geweldig leuke mensen leren kennen. Mensen die zich niet (willen) laten inperken door hun beperking maar gewoon, net als iedereen, aan het werk willen en zichzelf willen bewijzen. En ik hoop vanuit de grond van mijn hart dat er heel snel een werkgever opstaat en ze kans wil geven. Het zal ze niet spijten!

Bedankt Jeanette, Bloeme, Jack en Joke!

En via een omweggetje langs ons oude buurtje weer terug naar Zeeland. Ondanks 2,5 uur file was het elke minuut waard!

Social media: daar heb ik geen tijd voor

Social media: daar heb ik geen tijd voor

Met dank aan Marvin de Reuver die precies weet te verwoorden waar ik al tijden mee in mijn hoofd loop.

Iedere verjaardag of kroegbezoek sta ik mezelf weer te verdedigen. Waarom ben ik zo actief bezig met de social media, wat heeft het me eigenlijk gebracht, wat kan ik anderen bieden. "Maar Daan, hoe vind je daar dan tijd voor? Ik heb echt geen zin om 's avonds nog eens achter die computer te duiken. En trouwens, ik heb echte vrienden en ik hoef niet van anderen te weten wanneer ze koffie drinken. Dat is toch hartstikke stom? En niet te vergeten, best wel een beetje sneu..."

Dan vertel ik enthousiast dat de Social Media, en dan met name Twitter en Linkedin, me kennis heeft laten maken met ontzettend actieve en leuke mensen in Zeeland en in de branche. Dat ik het WEL heel erg leuk vind om te zien waar andere mensen zich mee bezig houden. Dat ik op Twitter, continu mooie foto's van en quotes kan zien over Zeeland via #lovezeeland. Een prachtig initiatief van Corné Wielemaker, waar trotse amateurambassadeurs hun prachtige provincie in de spotlights zetten. Dat ik dus elke dag weer lees en leer en geniet. En dat er daarnaast zelfs ook af en toe een biertje wordt gedronken met elkaar. Jaja, een echte, geen virtuele :-) En  dat er, als bonus, ook nog eens superinteressante links en vacatures voorbij komen. En nee, dat is dus niet sneu maar gewoon 2010. En daarnaast onderhoud ik ook nog eens contact met mijn "echte" vrienden. Heb het er maar druk mee ;-)

Dan zie je mensen langzaam toch enthousiast worden. Sommigen zetten een langzame stap op Hyves, Facebook, Linkedin en Twitter. Ze maken een account aan en gaan dan wachten wat er op hun afkomt. Ze weten vaak feilloos te vertellen wat ik heb gedaan of waar ik mee bezig ben maar posten zelf weinig tot, meestal, niks. En roepen dan dat het allemaal niks oplevert. Maar ja, Social Media vereist wel 2-richtingsverkeer. "Durf te delen" zoals Petra de Boevere zo mooi beschrijft in haar boek : Het meisje van de Slijterij.

En misschien is een Smartphone ook nog wel eens handig. Internet beperkt zich niet alleen tot je huiskamer. Maar kan tegewoordig ook op je telefoon en dus overal. Die telefoon kan ook uit trouwens. Elke seconde online zijn is heus niet nodig. Maar het is, naast nuttig, ook nog eens heel erg leuk.

Moet ik verder nog iemand overtuigen? Ik ben nou toch bezig... kom maar op!

"het gaat hier wel om mensen en hun levens"

Vandaag viel mijn oog op een artikel in de PZC. Het blijft Mij schokken hoezeer de crisis effect heeft op het leven van mensen. Het einde lijkt niet in zicht en steeds meer mensen dreigen werkloos te worden en via de WW in de bijstand terecht te komen. Uiteraard werkt het UWV hard om de mensen voor deze stap al aan het werk te hebben. Maar het lukt gewoon niet altijd. Gaten tussen vraag en aanbod op de arbeidsmarkt blijven bestaan. Ondanks de positieve berichten over de lage werkloosheid in Zeeland sluiten werkzoekenden en werkgevers gewoon vaak niet op elkaar aan.

Er moet nu eenmaal bezuinigd worden, dat weten we allemaal. Maar het kan niet zo zijn dat er zoveel mensen in de bijstand terecht komen. Sommigen met het uitzicht hier niet op korte termijn uit te komen.
Wij zouden graag zien dat deze groep het heft in eigen handen neemt. Met behoud van uitkering hun eigen kracht leert kennen, ervaring opdoen, bijvoorbeeld als vrijwilliger in de Gemeente (zo snijdt het mes aan twee kanten!) en op die manier hun weg richting een betaalde baan te vinden.

Ik zou zeggen: Gemeente, neem contact op met Mij als je enthousiasme en kennis zoekt om met deze groep aan de slag te gaan. We hebben zoveel mooie ideeën en hebben vooral als missie het (digitale) gat te dichten. Dit hoeft helemaal niet veel geld te kosten.