En daar ging mijn laptop.... geen verbinding meer met de buitenwereld. Tenminste, niet meer in de mate die ik gewend was.
Ja, hij werd al trager de laatste maanden. Ik had er teveel onzin opgezet, updates niet uitgevoerd. Te lui geweest om nu eens echt goed schoon te maken en de boel aan kant te krijgen. Geen tijd geen tijd, druk druk. Niet nu, later... want voor opnieuw opstarten had ik nu echt geen tijd.
En toen was het klaar.
Game over.
Ik wist me geen raad. Moest er zelf eigenlijk ook wel weer om lachen (achteraf dan :-)). En bedacht me hardop hoe verschrikkelijk afhankelijk we van internet zijn geworden.
Twitter ging te snel om echt goed via de mobiele telefoon bij te kunnen houden. Nee, ik wilde mijn laptop weer terug. En snel.
Gelukkig vond ik (via hetzelfde Twitter) hele lieve mensen die bereid waren me bij te staan tijdens de reanimatie van het oude beestje en op een prachtige maandagavond, ergens verderop in de straat, was ik weer online. Ik deed weer mee. En mijn steun en toeverlaat was in tijden niet zo snel geweest.
En nu heb ik plechtig beloofd geen onnodige software er meer op te zetten, op tijd de updates te doen en regelmatig backups te maken.
Ik zal mijn leven beteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten