we doen het al zolang als de mens bestaat: netwerken. Simpel, omdat we het nodig hebben. Om te overleven. Toch is er de laatste jaren een raar label komen te hangen aan het woord "netwerken". Iets met suffe grijze mannen op een golfbaan. Die brallen over mooie deals, contracten afsluiten onder het genot van een wijntje en weinig ruimte laten voor het "gewone" volk.
Wat een onzin natuurlijk. Want we hebben allemaal een netwerk. Familie, vrienden, (ex) collega's, klasgenoten, studievrienden... en zo kan ik nog wel doorgaan. Allemaal mensen die je kunnen helpen bij het vinden van een baan, een opdracht, een antwoord op je vraag.
En vandaag heb ik een flink deel van mijn netwerk in een mooi plaatje gezien. Echt gezien! Hoeveel connecties, ik waar heb zitten. Waar ik ze van ken (ik moest zelfs soms ook nog even nadenken). Gegroepeerd bij elkaar. Wat ontzettend leuk om als 36-jarige professional de mensen (!) bij elkaar ziet die ik in al die jaren ook echt heb gezien en gesproken. Waar ik mee gewerkt heb, waar ik zaken mee heb gedaan, waar ik ook een biertje mee heb gedronken, gelachen en gehuild. En zo wordt een simpele online tool weer een trip down memorylane.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten